"Als je elkaar kent, begrijp je elkaar beter"

Waarom verhuisde jij van Marokko naar Diemen?

‘Mijn vader was hier als gastarbeider begin jaren ’60 al naar toe gekomen. Hij werkte bij de Luijcksfabriek hier. Daar moest hij zure bommen en andere zuurproducten in potjes en flessen stoppen. Na een paar jaar haalde hij mijn moeder, mijn vier broers, mijn zus en mij naar Diemen. Ik vond het heel spannend om te verhuizen naar een land dat je niet kent en waarvan je de taal niet spreekt. Het was echt een zoektocht om mijn weg hier te vinden. Gelukkig kende ik wel wat achter-, achter-, achterneven die uit hetzelfde dorp kwamen als wij. Maar ik vond al snel mijn draai. En hoe! Ik woon nog steeds heel tevreden in Diemen!’

Was er toen een grote Marokkaanse gemeenschap in Diemen?

‘Nee, eigenlijk alleen de zes of zeven gezinnen die we vanuit ons dorp kenden.‘

En hoe is dat nu?

‘Die gemeenschap is enorm gegroeid. En er wonen hier ook veel mensen met andere achtergronden. Zo rijk zijn we hier in Diemen! Diemense Marokkanen vormen een heel diverse groep: ze komen vanuit verschillende plaatsen in Marokko, spreken verschillende talen, hebben verschillende gewoonten en culturen, zijn hoog én lager opgeleid. Maar als we bij elkaar zijn, zijn we één. En als het nodig is, doet iedereen mee. Zoals na de aardbeving in Marokko. Toen kwam iedereen vragen: “Kan ik wat doen?”’

 

 

Sinds 2017 wordt in Diemen elk jaar in juli het Wereldfestival georganiseerd. Bewoners bleken behoefte te hebben aan een multiculturele happening waarbij verschillende culturen betrokken zouden worden.

Waarom heb jij je aangemeld om dit jaarlijkse kleurrijke evenement mede te organiseren?

‘Ik hou ervan om mensen te verbinden en bij elkaar te brengen. Dat je samen één front vormt, waar je ook vandaan komt. Dat gebeurt op dat festival. Er is muziek, dans, eten en er zijn stalletjes vanuit verschillende culturen: Turks, Marokkaans, Pakistaans, Nederlands, noem maar op. Echt een mooie mix. Mijn taak is er iets vanuit de Marokkaanse cultuur aan toe te voegen (1). Bijvoorbeeld henna of typisch Marokkaanse producten. Op dat festival proeven mensen van elkaars cultuur. Letterlijk - door verschillende hapjes te eten  - , maar ook figuurlijk door te luisteren naar muziek die ze nog nooit gehoord hebben. Geweldig om Marokkanen op dat festival de salsa te zien dansen! Salsamuziek kennen wij van huis uit niet. Maar op dat plein doen ook Marokkaanse vrouwen en jongeren mee: iemand doet het voor en de rest volgt. Ieder jaar komen er meer mensen naar het Wereldfestival. Jong, oud, met verschillende culturele achtergronden, Diemenaren en Diemenezen: echt een heel gevarieerde groep. Mooi om te zien. Daar was het ook voor bedoeld. Het Wereldfestival is één keer per jaar. Maar naast dat festival zijn er in Diemen ook andere gelegenheden waar mensen vanuit verschillende culturen elkaar kunnen ontmoeten. Ook daar ben ik bij betrokken.’

Vertel!

‘Ik zit in het bestuur van de Stichting Al Hidayat. Ook die Stichting heeft tot doel om mensen samen te brengen. Wij bieden allerlei activiteiten aan. Bijvoorbeeld een sportuurtje voor dames op de donderdagavond van 19.00-20.00 uur. Daar doen onder meer Marokkaanse, Turkse, Surinaamse en Bosnische vrouwen aan mee. Gezellig een uurtje sporten en praten als dames onder elkaar. Even geen mama zijn, even geen vrouw van. Dat hebben we af en toe nodig. Helaas komen er geen Nederlandse vrouwen. Jammer, het zou fijn zijn als die ook mee zouden sporten. Eén keer per jaar organiseer ik samen met mijn twee oudste dochters en een vriendin - als De Zusters van Diemen -  ook de Iftar. Met heel veel succes. In het begin bakte of kookte iedere deelneemster iets, nu maken ze met z’n vieren één gerecht. Vorig jaar hadden we oorspronkelijk daarvoor één zaal in De Omval gereserveerd. Maar er kwamen zoveel mensen op af dat we uiteindelijk drie zalen konden vullen. Er deden niet alleen moslims aan mee. Ook andere mensen uit de buurt.

‘Wij organiseren een sportuurtje voor dames. Helaas komen er geen Nederlandse vrouwen.’

Misschien moeten jullie dit jaar de sporthal afhuren…

‘Misschien wel, ja. Je merkt dat er veel behoefte is om mensen uit andere culturen te ontmoeten. Ik hoop dat er dit jaar nog meer Diemenaren en Diemenezen aan mee gaan doen. Ook de mensen die dorpsgenoten uit andere culturen liever op afstand houden. Of die best willen maar niet weten hoe ze met hun in contact kunnen komen. Ga lekker aan tafel zitten met elkaar, klets met de ander. Als je elkaar kent, begrijp je elkaar beter.’

Vind je dat Diemen mensen uit andere culturen genoeg te bieden heeft?

‘De gemeente probeert ons bij allerlei activiteiten te betrekken. Zo werd ik gevraagd om vorig jaar op de Monumentendag iets van Marokko te laten zien. Dus stond ik daar met couscous, thee en koekjes. Ik had een modeshow georganiseerd met traditionele kleding uit verschillende Marokkaanse streken mét een verhaal over wat die streken zo bijzonder maakt. Dat was een bijzondere dag. Er zijn in Diemen verschillende stichtingen voor mensen met een niet-Nederlandse achtergrond. Gek genoeg werkten we behoorlijk langs elkaar heen. We wisten niks van elkaar. De gemeente heeft al die Stichtingen uitgenodigd om te vertellen wat er speelt binnen hun gemeenschap en wat zij misten in Diemen. Wij hebben allemaal onze wensen uitgesproken. Dat gaan we de volgende keer verder uitwerken. Hoe gaan we dat aanpakken? Waar kan de gemeente ons mee helpen? De bedoeling is dat we één keer per maand bij elkaar komen. Ik ben daar heel blij mee.’

Heb je nog wensen?

‘Ik zou heel graag Nederlandse lessen willen aanbieden. Maar tot nu toe kon ik niemand vinden die die lessen wil geven. Sinds een maand of vier zijn er al wel Nederlandse lessen voor mannen: daar wordt enthousiast op gereageerd. Dat gun ik de vrouwen ook. Het mes snijdt aan twee kanten: je haalt ze uit hun huis en ze leren er iets bij. En het zou fijn zijn als er nog meer multi-culti-activiteiten zouden komen. Zoiets als het Diemer Festijn, maar dan voor ouderen van alle culturen. Of een wereldmarkt met verschillende kraampjes: kleding, voedsel, producten, noem maar op. Genoeg ideeën, maar geld is altijd wel een dingetje. Alle activiteiten kosten geld. Ook de sportlessen. Wij vragen deelnemers om een kleine bijdrage. Als iedereen betaalt, kan de les doorgaan. Maar als er geen geld binnenkomt, lukt dat niet. Vorig jaar hebben mijn dochters, een vriendin en ikzelf de knutselspullen voor de kinderactiviteiten gefinancierd. Dat is voor een keertje geen probleem maar niet structureel. Het zou fijn zijn als we dit soort activiteiten vaker kunnen organiseren!’

Bron: Daarom Diemen Magazine 2024